Stranding bij Wijk aan Zee
In de nacht van donderdag 19 op vrijdag 20 januari 2012 strandde het schip Aztec Maiden, een Filippijnse bulkcarrier van bijna 20.000 ton, voor de kust bij Wijk aan Zee. De volgende nacht werd er een poging gedaan om het schip vlot te trekken maar dit mislukte doordat er een kabel brak. Op zaterdag 21 januari werd er een nieuwe poging ondernomen.
Marijke M., lid van onze fotogroep, besloot die dag er op uit te trekken met haar camera. Hier volgt haar relaas:“Die bewuste ochtend was ik thuis en luisterde naar het bericht over het gestrande schip. Het was koud buiten en het stormde en ik was erg nieuwsgierig. Maar eigenlijk had ik geen zin. Ondanks de harde wind dacht ik op een gegeven moment: “laat ik toch maar gaan” en bereikte ik via een sluiproute het strand. En daar, vlak voor de kust, in de woeste zee, lag het grote schip...
Snel m'n camera gepakt en de telelens er op. Lekker foto's maken! Soms had ik moeite om op één plek te blijven staan, zo hard was de storm! Verschillende boten waren bezig in zee om hem los te trekken. Een reddingsboot voer snel naar het schip om een kabel over te brengen. Men wilde met deze kabel het schip draaien. Ik maakte de ene foto na de andere. Maar, oh, wat was het koud! M'n haar vloog alle kanten op. Met moeite kon ik m'n camera stil houden. Toen de kabel goed zat begonnen ze te trekken..., en toen brak de kabel! De reddingsboot stoof er op af om de kabel op te halen. Wat een sensatie. Dit leverde spectaculaire beelden op! De kunst was om de reddingsboot te fotograferen op het moment dat hij net uit het water sprong, of als hij water binnen kreeg. De wind gierde over het strand, de kou verkleumde mijn vingers, de golven sloegen om zich heen...en ik kon nog maar één ding: foto's maken! Ik was niet de enige die opging in het spektakel, het strand zag zwart van de mensen. Iedereen stond met ingehouden adem toe te kijken. Men had nergens anders oog voor. Op een gegeven moment stonden meerdere mensen zelfs met hun voeten in het water. Ze hadden het opkomende water niet aan zien komen. Ikzelf ook niet! De enigen die zich weinig aan trokken van de barre omstandigheden waren de kinderen. Ze waren druk in de weer met het opkomende water en stonden er tot aan hun knieën in. Ouders hadden hun handen vol om de kleine bengeltjes weer enigszins onder controle te krijgen. Ik wist niet precies wat er zich allemaal afspeelde rondom het gestrande schip, maar af en toe ving ik flarden van gesprekken op. Ik hield goed m'n oren open om te horen wat mensen, die er verstand van leken te hebben, vertelden aan elkaar.
Door alle opwinding heb ik me geen minuut verveeld. Het leukste was het maken van de actiefoto's van de boten die met hoge snelheid de golven trotseerden. Het lukte me regelmatig ze op het hoogste punt van de golven vast te leggen, het water sloeg dan hoog op. Ik was van de late ochtend tot het begon te schemeren op het strand. Door de kou en de wind was het zo'n strijd, dat ik geen seconde aan eten of aan warmte dacht. Toen ik uiteindelijk m'n camera weer in pakte, kon ik m'n handen niet meer bewegen. Ze stonden helemaal in fotografie-stand! Wat me nog lang bij zal blijven was het weer, de storm,het was een heel gevecht om de camera stil te houden, laat staan mijzelf! Maar wat ben ik blij dat ik er naar toe ben gegaan. Ik had er niks van willen missen. Wat een spannende situatie op het strand! Het heeft prachtige foto's opgeleverd, ik heb er zo'n 450 gemaakt...”
Hier volgen de instellingen die Marijke op de camera gebruikte: Voor goeie close-ups: 85- 300 mm obectief. Sluitertijden tussen 1/800 en 1/2000, dat voorkomt bewogen foto's. Diafragma opening meestal op F 6.3. ISO waarde: 800.
Van de vele honderden foto's heeft Marijke een mooie selectie gemaakt, wat niet eenvoudig was. Als je nieuwsgierig bent naar meer foto's, kan je contact opnemen met Hennie Fossen van de fotogroep, die het contact met Marijke M zal leggen.
AvD.